Discover paradise in luxury Crete

The summer is just around the corner and you haven’t already booked your holidays?

Book now at Daios Cove in North East Crete and earn 25% discount!

But what’s all about this resort and everybody falls in love with it?

Daios Cove Luxury (5*) Resort & Villas is ideally located at a tranquil private cove near Agios Nikolaos and offers 300 spacious and stylish rooms, suites and villas that meet any expectation.

The resort is located on a hillside surrounded by the unspoiled nature’s treasures and by the endless crystal waters.The irresistible view can’t leave anyone unmoved! Not to mention, the interior is also outstanding thanks to its chic-minimal design and the overall modern architecture.

Traditional Greek cuisine,spa moments,tennis courts, kids club,watersports and fitness center, private pools are only some of the wide facilities the hotel provides.

Don’t miss the opportunity to give yourself a gift for the anxious and fast moving winter you had. Trust me, this is an experience that you will never forget! 
I have already visited it twice and can’t wait for the next time..Dove Cove is without doubt among the ultimate luxury hotels in Greece!

You can find more info on the website ( http://www.daioscovecrete.com/) or call +30 28410 62600.

Αγαπημένο Πάσχα στο χωριό!

Ποιό είναι το ιδανικό μέρος για να περάσεις ένα παραδοσιακό Πάσχα;;Φυσικά το ελληνικό χωριό!

1.Για τη Κυριακή του Πάσχα!Εκεί όπου οι αυλές και τα δρομάκια γεμίζουν με την χαρακτηριστική τσίκνα από τα σουβλιστά και ο ήχος του κλαρίνου δένει απόλυτα με το σκηνικό.

2.Για τα χρώματα της άνοιξης που απεικονίζονται αλλιώς στην επαρχία! Μπορείς να οργανώσεις εξορμήσεις σε δάση, ποτάμια, να σηκωθείς το πρωί της Παρασκευής και να μαζέψεις λουλούδια για τον επιτάφιο ή απλώς να απολαύσεις την σκιά του πλάτανου στην πλατεία του χωριού.

3.Γιατί εκεί το Πάσχα αποτελεί μια ιεροτελεστία. Οι ψαλμοί στα μικρά ξωκλήσια ακούγονται διαφορετικοί, η καμπάνα χτυπά πιο όμορφα,οι Επιτάφιοι στολίζονται με λουλούδια της περιοχής και ακολουθούνται από όλο το χωριό στα σοκάκια του και η Ανάσταση έχει μια νότα που δε θα τη δείς στη πόλη (μη ξεχνάμε το κουτσομπολιό που γίνεται μετά για το τί φόρεσε ο καθένας).

4.Γιατί στο χωριό σταματάνε όλοι οι γρήγοροι και αγχωτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φιλοσοφήσεις μπροστά απο το τζάκι (τι και αν είναι Απρίλης, το παραδοσιακό χωριό έχει τον κρύο αέρα του και την χαρακτηριστική μυρωδιά του βρεγμένου χώματος), να έρθεις πιο κοντά με τα αγαπημένα σου πρόσωπα πίνοντας ελληνικό στο τοπικό καφενείο, να πιείς το κρασάκι και να φάς τα καυτερά σου μόνο με το άκουσμα απο τις φωνές των διπλανών σου.

5.Γιατί το φαγητό είναι αλλιώς! Δεν είναι μόνο τα αυγά, τα κοκορέτσια, τα αρνιά, η μαγειρίτσα και τα κουλούρια, είναι που ξυπνάς και η γιαγιά έχει κάνει κάθε λογής πίτα,ζυμωτό ψωμί και χειροποίητο τσουρέκι που μοσχοβολάει!Είναι που ό,τι συναντάς στο τραπέζι είναι απο πρώτες ύλες του δικού σου χωριού!

6.Για την αγκαλιά του Μορφέα που στο χωριό δε συγκρίνεται με αλλού. Δε γνωρίζω αν προέχεται απο το υψηλό υψόμετρο, τον καθαρό αέρα, την αποβολή εννοιών, αλλά στο χωριό κάνεις τον πιο βαθύ ύπνο (μέχρι να ακούσεις τις τσιρίδες απο τις γιαγιάδες που έρχονται σπίτι για το καθιερωμένο κουστομπολιό)!

7.Για τις επιδρομές στα σπίτια των συγγενών που εκτός απο τα εδέσματα που θα λάβεις θα ακούσεις τα καλύτερα κοπλιμέντα για το πόσο μεγάλωσες και ομόρφυνες!Γιατί όλο το χωριό αποτελεί μια οικογένεια!

8.Για τις αμέτρητες ώρες με τάβλι, χαρτιά και ότι άλλο επιτραπέζιο ή αυτοσχέδιο παιχνίδι υπάρχει ώστε να περάσεις την ώρα σου και στην πόλη σου δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς με κάτι άλλο εκτός απο δουλεία, σχολή, οικογένεια.

9. Γιατί στο χωριό βλέπεις τον πιο ωραίο έναστρο ουρανό απλά και μόνο με τη συνοδεία της σιωπής, ούτε με μηχανάκια να θορυβούν ούτε με οτιδήποτε μπορεί να στο χαλάσει.

10.Γιατί συναντάς την παρέα σου, τον παιδικό σου έρωτα και τους συγγενείς σου. Όλους εκείνους που μεγαλώσατε μαζί, που παίζατε στις αυλές, που έχετε κάνει αμέτρητες συζυτήσεις και έχετε μοιραστεί εμπειρίες και που κατοικούν σε άλλες πόλεις και είναι η μόνη ευκαιρία να έρθεις και πάλι κοντά τους.

Καλό Πάσχα...και καλή αντάμωση στο χωριό!!

Πλάτη-Πλάτη

Διάβασα ένα πολύ ωραίο άρθρο πρόσφατα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..

"Το τακ-τακ του τακουνιού της στο παρκέ, τον ξύπνησε απότομα.

Περπατάει ως το ντους φορώντας ακόμη τα παπούτσια της και αδιαφορώντας παντελώς για το τι ώρα είναι.

Ρίχνει μπόλικο νερό επάνω της, τυλίγεται με την πετσέτα, ξαπλώνει δίπλα του πλάτη με πλάτη, πατούσες μαλωμένες. Εκείνος με μισάνοιχτα μάτια κοιτάει το ξυπνητήρι. Ακόμη τέσσερις.  Κλείνει ξανά τα βλέφαρά του, βυθίζεται.

Στο διπλανό διαμέρισμα ο Γιώργος και η Μαίρη, για άλλο ένα βράδυ σπάνε πιατικά. Εκείνος ουρλιάζει, εκείνη ωρύεται. Μετά αυτός θα βγει στη βεράντα να κάνει ένα τσιγάρο και να στείλει sms στην πιτσιρίκα που πηδάει τον τελευταίο καιρό. Αναστατωμένος από το chatting θα γυρίσει στη συζυγική κρεβατοκάμαρα να ξεδώσει στη Μαίρη.

Στο τρίτο όροφο ο Αντρέας και η Άννα, ετοιμάζονται σε λίγους μήνες να παντρευτούν. Ή μάλλον, ετοιμάζονται όλοι γύρω τους, εκτός από τους ίδιους. Τέσσερα χρόνια μαζί, συν άλλα τριάντα που βαραίνουν τις πλάτες του καθενός, αναπόφευκτα πρέπει να οδηγήσουν στην επισημοποίηση. Ερωτευμένοι δεν είναι. Ίσως δεν ήταν και ποτέ.

Ψιλά γράμματα στον κόσμο της συνθήκης, της δειλίας και του βολέματος. Ψιλά και ακαταλαβίστικα. Αγαπιούνται, αλλά δεν ποθούνται. Γελιούνται χωρίς να γελάνε. Μόνο που αρνούνται να το παραδεχτούν.   Χαμόγελα συνθήκης τα παρεϊστικα Σάββατα, που τα φιλικά ζευγάρια μπαίνουν σε έναν (όχι και τόσο) υποσυνείδητο διαγωνισμό επίδειξης ευτυχίας. Χαμόγελα που συνήθως μετατρέπονται σε σιωπές, μόλις η εξώπορτα κλείσει πίσω τους.

Άνθρωποι αδύναμοι, συμβιβασμένοι, βαθιά δυστυχισμένοι. Στην πολυκατοικία σου, στον όροφό σου, στο διαμέρισμά σου, στο κρεβάτι σου.   Στο σπίτι στη Λασκάρεως, η κουζίνα μου έβλεπε την κουζίνα της Ειρήνης.  Κάθε μεσημέρι την ώρα που εγώ έφτιαχνα τον πρωινό μου καφέ, εκείνη μαγείρευε για εκείνον. Ανταλλάσσαμε πάντα μια καλημέρα και μια τσαχπινιά.

Ένα Σάββατο, δεν την είδα στο παράθυρο. Ούτε την επομένη Κυριακή, ούτε τη Δευτέρα. Τρίτη της χτύπησα το κουδούνι με το θράσος που χαρακτήριζε τα 19 τότε, έτη μου.   Η Ειρήνη ανοίγει και χωρίς αντοχή να μιλήσει, μου δείχνει με την παλάμη της τον καναπέ.  Σέρνει τις πατούσες της στο πάτωμα. Ένα πάτωμα σκονισμένο, που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συναντούσα στο δικό της σπίτι.  Σωρός αποτσίγαρα και συλλογή από φλιτζάνια καφέ, που όμως βρωμούσαν κάτι σαν τσίπουρο.

«Τον έδιωξα αλλά δεν με νοιάζει, απελευθερώθηκα, το πιστεύεις;» την άκουσα να λέει με βαθιά ανάσα.

Δυσκολευόμουν να κατανοήσω τότε πώς η ανακούφιση συνοδεύεται και από πόνο, αλλά δεν της το είπα.

«Ναι. Και τι θα κάνεις τώρα;». «Δεν έχω ιδέα. Σίγουρα όμως κάτι καλύτερο» είπε και με κέρασε από αυτό το αδιευκρίνιστο πράγμα μετά τσίπουρου, ούζου και ρακής.

Λίγο καιρό μετά ερωτεύτηκα και εγώ. Και μάλλον ερωτεύτηκα αρκετά δυνατά, ώστε δεν κατάλαβα καν, πώς από το στάδιο της καψούρας πέρασα σε αυτό του βολέματος.    Μου πήρε τρία χρόνια να το συνειδητοποιήσω. Τρία χρόνια, που κανονικά θα έπρεπε να είναι ένας χρόνος και αυτός μετά βίας. Η ευθύνη ήταν ολόδική μου.

Όσο είμαστε νέοι, πιστεύουμε πως η νεότητά μας, θα αγγίξει την αιωνιότητα. Στο όνομα αυτής της παραίσθησης, δικαιολογούμε κάθε λογής έγκλημα που διαπράττουμε εναντίον του εαυτού μας. Η ηλικία μας χαρίζει ένα απλόχερο άλλοθι. Ένα άλλοθι που νομίζουμε πώς θα είναι μόνιμο και κυρίως δωρεάν. Και πράγματι, για κάποιο χρόνο έχει ισχύ. Για όσο η φαρέτρα περιμένει να γεμίσει από λάθη. Πόσα συνειδητοποιημένα λάθη όμως να χωρέσει και κυρίως, μέχρι πότε;

Πρόσφατα άκουσα για ένα ζευγάρι γερόντων που αποφάσισαν στα ογδόντα τους να πάρουν διαζύγιο, γιατί δεν είναι πια ευτυχισμένοι. Σε πρώτη φάση, γέλασα, δεν το κρύβω. Το είπα μάλιστα και ως ανέκδοτο σε φίλους και γνωστούς. Γέλασαν και εκείνοι μαζί μου. Από τα συνεχόμενα γέλια μας όμως και μέσα από τις γκριμάτσες που σχημάτιζαν τα πρόσωπά μας, μπόρεσα σχεδόν να χρωματίσω στο μυαλό μου την εικόνα μας, μερικά χρόνια μετά. Και τρόμαξα.

 Σχεδόν μας φαντάστηκα, στα σαράντα, τα πενήντα, τα εξήντα μας, συμβιβασμένους και -στην πραγματικότητα- μόνους. Τότε που το άλλοθι της νιότης, θα 'χει κάνει φτερά.  Τότε που η απόφαση της απελευθέρωσης, θα 'χει βάρος και αντίτιμο διπλό. Και η τωρινή μαγκιά μας, χαρακτήρα ιστορικό.   Θυμήθηκα την Ειρήνη, τη Μαίρη, την Άννα και την Αντιγόνη, που φορούσε πάντα αυτά τα τακούνια. Τους γνωστούς μου, τους γείτονές μου, ορισμένους από τους φίλους μου. Όσους μπέρδεψαν τον έρωτα με την ανασφάλεια και κυρίως με τη συνήθεια. Όσους δέχτηκαν να αγκαλιάζουν σώματα που δεν ποθούν. Όσους συνήθισαν να κοιμούνται πλάτη. Όσους ξέχασαν να διεκδικούν το καλύτερο για τον εαυτό τους.

Θύμωσα μαζί τους και παρέμεινα θυμωμένη. Θυμώνω με τους ανθρώπους που βαφτίζουν «έρωτα», την ανάγκη τους να μην είναι μόνοι, την καύλα τους, το πασπάλισμα του κοινωνικού τους «φαίνεσθαι» και ακόμη χειρότερα το συμφέρον τους. Θυμώνω διπλά με αυτούς που αυτοπαραμυθιάζονται και ας τους οικτίρω ταυτοχρόνως. Οργίζομαι, τους φωνάζω και ξεκινάω αντιπαραθέσεις, γι’ αυτό πλέον αρκετοί από τους φίλους μου δεν μου λένε καν τα γκομενικά τους.

«Τι είσαι ρε μαζί της, αφού δεν είσαι ερωτευμένος και ξενοκοιτάς;» ρώτησα πριν λίγες μέρες τον φίλο μου το Χρήστο.

«Γιατί είναι ήσυχη, μου κάνει τα χατίρια, είναι καλό παιδί».

«Και βρίσκεις ότι αυτοί είναι επαρκείς λόγοι;».

«Άσε μας ρε Κατερίνα με τα παραμυθάκια σου, επιτέλους!» απάντησε κι έφυγε από την ταράτσα μου θυμωμένος.

«Χαραμίζεις τη ζωή σου ρε μαλάκα!» του φώναξα, αλλά ήταν ήδη στο ασανσέρ.

Μπήκα στο skype, η ώρα τέσσερις το πρωί. Έστειλα στην Ειρήνη μήνυμα, μετά από αρκετό καιρό. «Παντρεύομαι ρε!» μου γράφει αμέσως.

«Ποιον;» ρωτάω.

«Έναν Ισπανό κιθαρίστα, που γνώρισα πριν τρεις μήνες στην Αμοργό. Τα παράτησε όλα και ήρθε στη Σύμη, για να είναι μαζί μου».

«Ακουμπάνε οι πατούσες σας τη νύχτα;»

«Γιατί; Κοιμόμαστε και ποτέ;».

«Προχώρα το!» της είπα και ξαφνικά εκείνο το σκονισμένο πάτωμα της Λασκάρεως, μου φάνηκε πολύ μακρινό. "

Πηγή: http://antikleidi.com/

Τόσο εύκολα

Παρατηρώ τους ανθρώπους. Πόσο εύκολα χωρίζουν, ξεχνάνε, πόσο μόνοι είναι..

Ψυχές με φόβο, ορμητικά κλειστές, επιμένουν να ζουν σε φαντασιώσεις, αντί να επενδύσουν στο διπλανό τους.

To χειρότερο, προσβάλλουν το διπλανό τους. Τις συνήθειες του, την πόλη του, τη ζωή του,τους φίλους του,όσα ανασαίνει, οσα πιστεύε, όλα όσα αγαπάει.


Παρατηρώ τα ζώα. Δεν αγχώνονται για το αύριο. Είναι απίστευτα χαλαρά, αυθεντικά, δε μετανιώνουν για ό,τι σου δίνουν. Δεν τους ενδιαφέρει η άποψη κανενός, ζητούν μόνο ζεστασιά, φαγητό και αγάπη. Ποιος είναι τελικά σοφότερος;

Αν συνειδητοποιήσουμε πόσο πρόσκαιροι είμαστε, πόσα λάθη κάνουμε, αν χαμηλώσουμε τη ματιά και την αφήσουμε να φτάσει σε εκείνη του διπλανού μας,αν επιτρέψουμε στην αγάπη να γεννηθεί και ν' αγγίξει αληθινά την ψυχή κοντά μας, τότε ίσως προσεγγίσουμε κάτι στη ζωή. 

Αντί να φωνάξεις στον άλλο, αγκάλιασε τον. Αντί να τον μειώσεις, θαύμασε τον και πές του τι σου αρέσει σε αυτόν. Αντί να του τονίζεις τα λάθη του, τόνισε του τι αγαπάς σε αυτόν. Όλα μπορούν να γίνουν τόσο εύκολα γύρω μας και εμείς τα δυσκολεύουμε λόγω φόβου και εγωισμού. 

Η αλλαγή είναι δύσκολη και απαιτεί χρόνο.Χρειάζεται πρώτα να σπάσεις τα δεσμά μέσα σου.Να αναλάβεις ευθύνες,να πάς κόντρα σε σένα. Να αγαπήσεις και να αποδεχτείς εσένα ωστέ μετέπειτα να δώσεις και στον άλλο.

Η αληθινή αρμονία αποκτιέται μόνο όταν συνειδητοποιείς πως δεν είσαι τίποτα περισσότερο από στάχτες και έπειτα μοιραστείς αυτή την ελευθερία με κάποιον αν αισθάνεται το ίδιο.

Ερωτευτείτε εδώ και τώρα

Έρωτας..αυτό και αν αφυπνίζει πλήρως κάθε αίσθηση! Όμως, την έννοια αυτή συνήθως την συγχέουμε μόνο με τους ερωτικούς μας συντρόφους αλλά κάνουμε λάθος..

Μπορείς να ερωτευτείς τα πάντα..τον αέρα που αναπνέεις, την θάλασσα, ένα τοπίο, ένα μαγαζί, μια κίνηση, μια λέξη..όλα! Και ο έρωτας είναι ό,τι καλύτερο σε οποιαδήποτε μορφή, πιστέψτε με! 

Γι’ αυτό θα ήθελα να σας παραθέσω ένα μέρος από ένα πολύ ωραίο άρθρο που βρήκα σχετικά με το τι αξίζει να ερωτευτείς…

Ερωτευτείτε λοιπόν..Ερωτευτείτε τη διανόηση που πολεμά το αναπόφευκτο, που παθιάζεται, που καίγεται από αγάπη και αγωνία, που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη.

Αυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνοντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τους.Αυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο.

Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα, τα μπαρ του καλοκαιριού, τα τραπεζάκια έξω, το τάβλι δύο γέρων έξω απ’ τα άδεια μαγαζιά τους, τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυκατοικιών, τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρίχνοντας λοξές ματιές.

Τα ξυπόλυτα κορίτσια, τα κορίτσια που δεν ποζάρουν, τα κορίτσια του Ιουλίου, των αόρατων νησιών, τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη. Αυτά είναι ο πραγματικός κόσμος, η αλήθεια, το τέλος και η άκρη του νοήματος.

Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου. Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά. Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέρασε μέσα απ’ τις νάρκες και τα κύματα, για να πέσει απ’ το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίστα.

Αυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λεφτά. Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα, το τραγούδι της εφηβείας τους, που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα.

Ερωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφικτο, αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξήγηση, αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση, αυτούς που αγαπούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθηκε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων.

Την πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της, τον απογευματινό ύπνο κάτω απ’ το αρμυρίκι ή την καρυδιά, την πιο λεπτή ειρωνεία, το παγάκι, την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμάρα του καταστρώματος της επιστροφής.

Ερωτευτείτε το κορίτσι μου. Κάθε πρωί, κάθεται νυσταγμένη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές. Αυτή η εικόνα είναι η ασπίδα, η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο, απίθανο και ανήλικο.

Πηγή:http://tovytio.wordpress.com/2012/10/03/apo_to_bahar/

Camping...Πολυτελείας!

Σας αρέσει να αποκοιμάστε ακούγοντας τη θάλασσα; να μυρίζετε διαρκώς την αρμύρα της; να αντικρίζετε με το που ξυπνάτε τα δέντρα; να αίσθανεστε ένα με τη φύση;

Αν ναι, τότε μάλλον είστε τύπος που θα προτιμήσει και φέτος στις διακοπές του το camping! Σε περίπτωση που δεν έχετε σκηνή, είναι χαλασμένη, πάλιωσε πια ή απλά τη βαρεθήκατε, σας παρουσιάζουμε ορισμένες από τις ομορφότερες πιο ξεχωριστές και πρωτότυπες πολυτελείς

σκηνές που βρήκαμε..

Πρόκειται για είδη camping που μπορεί κανείς να παραγγείλει online μέσω του site: http://www.boutiquecamping.com/

 Αξίζει μία online επίσκεψη στο εν λόγω κατάστημα, καθώς εμπορεύεται εξαιρετικά ευφάνταστα, καλαίσθητα και εντυπωσιακά είδη, δίνοντας μία νέα οπτική χλιδής και design στο ..camping! 

Ρίξτε μία ματία και πείτε μας εντυπώσεις, θα πάθετε πλάκα...

ΥΓ. Οι τιμές απευθύνονται σε άτομα που...... δεν κάνουν camping !

Γευστικές απολαύσεις

Μιλάμε τόσο καιρό για διέγερση των αισθήσεων και δεν έχουμε αναφερθεί σε ένα απο τα στοιχεία, που κατα γενική ομολογία, διεγείρει απόλυτα τις αισθήσεις..την σοκολάτα..και γενικά τα γλυκά!!Είναι ιεροσυλία,σας καταλαβαίνω!
Ε λοιπόν, μόνο για εσάς..ζουμερά νέα! Ακούσαμε για αυτά, τα είδαμε, τα μυριστήκαμε, τα πιάσαμε,τα γευτήκαμε! Το ξέρατε οτι για δυόμιση μόνο ώρες κάθε βράδυ, η πόλη ζεί στον ρυθμό των donuts;Των nanou donuts συγκεκριμένα,που βρίσκονται στην Ελλάδα απο το 1979..!Βέβαια άρχισαν να διαδίδονται εδώ και ένα χρόνο λόγω του εντατικού τους Μάρκετινγκ και του trick με το περιορισμένο ωράριο (19.00-21.30)που προσελκύει τον καθένα!Έχουν καταφέρει να σχηματίζονται ουρές κάθε απόγευμα έξω απο τα πρατήρια τους!Ουρές για donuts θα μου πείτε;Κι όμως!
Εντάξει,δεν είναι και σαν τα donuts του Λονδίνου ,αλλά είναι μια καλή ευκαιρία για να χαρίσει ένας άνεργος πατέρας στο παιδί του ένα γλυκό ή ένα αγόρι στην κοπέλα του για να την γλυκάνει μετά τον τσακωμό τους..
Εκτός από γευστικά, έχουν μια καλή ποικιλία γεύσεων που όλο και μεγαλώνει,και κυρίως ανταποκρίνονται και στις ανάγκες μας απέναντι στην οικονομική κρίση..την ανάγκη μας να μην αφήνουμε πίσω αυτές τις μικροαπολαύσεις της ζωής..Μιλάμε για 0,60 ευρώ το κάθε μεγάλο donut και 2,50 ευρώ το κάθε σακουλάκι του μισού κιλού με 15 περίπου μικρά donuts!
Θέλετε να μάθετε για την ποικιλία; Επισκεφθείτε την σελίδα 
http://www.nanoudonutshouse.com/el/products.html για περισσότερες γευστικές πληροφορίες..Εγώ συστήνω την γέμιση πραλίνα με επικάλυψη μπισκότου! Σίγουρα ένα απο τα πολλά παραρτήματα θα βρίσκετε δίπλα σας, δεν χάνετε τίποτα να πάτε μια βόλτα..καλή σας απόλαυση!
Περιμένουμε και τις δικές σας προτάσεις για φθηνά αλλά καλά φαγάδικα,ζαχαροπλαστία,μπαράκια κλπ..